Jorche

In de jaren negentig bezat de familie Gianfreda al het grootste "palmento" van Torricella, dit gebouw van ongeveer 400 m2. De molensteen, "palamientu" in Puglia, was de eerste en oudste vorm van georganiseerde kelders. Hier werd alles manueel beheerd, in het complexe systeem van grote vaten die op verschillende niveaus werden geplaatst en met elkaar verbonden waren, van het betreden van de druiven, die te voet werden geperst, tot de gisting van de most en de rekken.

Giovanni, Costantino's vader, gaf de traditionele methoden en geheimen van de wijnbereiding van zijn wijnmolensteen door aan zijn neef Cosi-mo. Maar alles veranderde voor de boeren wanneer aan het eind van de jaren 50 de productiesystemen mechanisch werden en het voor hen nutteloos werd om te blijven produceren in hun "palmenti", en ze werden al snel verlaten. Cosimo besloot zijn eigen bedrijf, dat door zijn grootvader was gestart, voort te zetten en een nieuwe mechanische kelder te bouwen, samen met zijn vrouw Emanuela, die als een dowery een paar "capasuni" meebracht, de typische grote luizen waarin men wijn bewaarde, afkomstig uit de molensteen van haar familie.

Een van deze "capasuni" is vandaag de dag nog steeds aanwezig en heeft de initialen van Emanuela's vader 'G.M'. Dit is een kleine schat die getuigt van de verwevenheid van de geschiedenis van de wijnbouw door de familie. Hier ligt nog steeds het laatste verouderingsproces van een deel van de Jorchewijnen in een symbolische en concrete voortzetting van het verleden.